Soms wil ik janken.
Gewoon.
Zomaar.
Krop in de keel,
vochtige ogen.
In een bolletje rollen,
me vastklampen aan een vriend,
pluche of echt.
Zoals toen,
een arm om mijn schouders,
luisteren naar de muziek,
en begrijpen dat vragen niet hoeven.
Dan wil ik Klein zijn,
met Groot naast mij.
En daarna zelf weer Groot zijn.
Geen zorgen hoor,
alles is best ok met mij.
Gewoon.
Zomaar.
Soms wil ik janken.
kippenvel...
BeantwoordenVerwijderen