07082010.

Soms wil ik janken.
Gewoon.
Zomaar.

Krop in de keel,
vochtige ogen.

In een bolletje rollen,
me vastklampen aan een vriend,
pluche of echt.

Zoals toen,
een arm om mijn schouders,
luisteren naar de muziek,
en begrijpen dat vragen niet hoeven.

Dan wil ik Klein zijn,
met Groot naast mij.
En daarna zelf weer Groot zijn.

Geen zorgen hoor,
alles is best ok met mij.

Gewoon.
Zomaar.
Soms wil ik janken.

(geen titel)

Ik wil iets vertellen.
Ik weet niet wàt, maar ik wil het wel.

Ik heb geen grote meningen.
Ik heb geen verhalen.

Anderen hebben verhalen.
Anderen hebben meningen.

Die krijg ik,
ik hoef er niet eens om te vragen.

Want ik sta open voor iedereen,
ben een bron van inspiratie.

Een stérke madam,
een vriendin.

Ik vind mezelf maar heel gewoon.

Want ik heb geen grote meningen.
Ik heb geen verhalen.

Ik ben maar ik.