Wanneer ik nog eens ga bloggen, vraagt er eentje zich af.
Wel dan.
Ik wil best, hoor.
Maar het dilemma speelt me parten.
Want ik jongleer tegenwoordig.
Ik hou heel wat ballen in de lucht,
ballen die niet eens van mij zijn.
Ze worden me toevertrouwd, en elke bal brengt een verhaal met zich mee.
Het ene met happy end, het andere zonder.
Ik doe heel hard mijn best om die carrousel van ballen gaande te houden.
Als de dood ben ik, om er een te laten vallen,
of om er twee te doen botsen.
Geregeld komt er een bal bij.
Felgekleurd of donker,
klein of groot,
licht of zwaar.
Alle soorten,
alle maten,
alle gewichten.
Ze zijn bij mij in goede handen, dat weten ze.
Ze zijn welkom, ook.
En toch.
Soms weet ik even niet waarnaartoe met al die ballen.
Soms wil ik even geen jongleur zijn.
Dan ben ik liever leeuwentemmer, of trapeze-acrobaat.
Het duurt nooit lang, gelukkig, ik hou te veel van 'mijn' ballen en hun eigenaars.
Dus neem ze mij maar niet af, ik jongleer zo graag.
Maar laat, zo heel af en toe, ook maar eens een leeuwtje langs komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten